Βουβωνοκήλη
Είναι μια εξαιρετικά συχνή πάθηση που αντιμετωπίζει ο παιδοχειρουργός. Εμφανίζεται σε 1%-5% των νεογνών, ενώ η συχνότητα είναι μεγαλύτερη σε πρόωρα νεογνά.
Αποτελεί συγγενή πάθηση, δημιουργείται δηλαδή κατά την εμβρυϊκή ζωή, συνεπώς διαφοροποιείται από την κήλη των ενηλίκων, που είναι κατά κανόνα επίκτητη πάθηση.
Τι είναι;
Πρόκειται ουσιαστικά για αποτυχία της σύγκλεισης της επικοινωνίας που συνδέει την κοιλιά με το όσχεο στα αγόρια και με τα μεγάλα χείλη του αιδοίου στα κορίτσια αντίστοιχα (η λεγόμενη ανοικτή ελυτροπεριτοναϊκή πτυχή). Η συνέπεια αυτής της κατάστασης είναι η αυξημένη πιθανότητα προβολής ενδοκοιλιακού σπλάγχνου (έντερο, σκωληκοειδής απόφυση, ωοθήκη, μείζον επίπλουν, ουροδόχος κύστη) δια μέσου της βουβωνικής περιοχής.
Παράγοντες κινδύνου
Πρόωρα νεογνά, αγόρια περισσότερο συχνά από κορίτσια, παιδιά με ιστορικό κρυψορχίας, ή παθήσεις συνδετικού ιστού, ή παιδιά με χρόνια δυσκοιλιότητα ή αναπνευστικές διαταραχές είναι αυτά που εμφανίζουν συχνότερα βουβωνοκήλη.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Συνηθέστερα ο γονέας παρατηρεί διόγκωση στην βουβωνική περιοχή, μετά από έντονο κλάμα, ή σε περιόδους δυσκοιλιότητος.
Χρειάζεται χειρουργείο; Και αν ναι, πότε;
Η βουβωνοκήλη είναι πάθηση χειρουργική. Αποκαθίσταται μόνο με χειρουργική επέμβαση.
Σε πρόωρα νεογνά, εκτός εξαιρετικών περιπτώσεων, το χειρουργείο γίνεται κατά την νοσηλεία στην Μονάδα Νεογνών και λίγο πριν την έξοδο από αυτήν. Σε νεογνά, βρέφη και παιδιά στα οποία γίνεται η διάγνωση βουβωνοκήλης, η χειρουργική αντιμετώπιση θα πρέπει να προγραμματιστεί άμεσα, ιδανικά εντός 2 ή τριών εβδομάδων.
Σε κάθε περίπτωση, μετά την διάγνωση, οι γονείς – το περιβάλλον, θα πρέπει να ενημερώνονται για την πιθανότητα περίσφιγξης της βουβωνοκήλης, μιας κατάστασης επικίνδυνης για την ζωή του παιδιού. πρόκειται για την συνθήκη εκείνη, κατά την οποία το προβάλλον σπλάγχνο της βουβωνοκήλης δεν μπορεί να αναταχθεί (να «γλιστρήσει» και να «επιστρέψει») πίσω στην κοιλιά του παιδιού, αλλά παραμένει καθηλωμένο στην βουβωνική περιοχή, με αποτέλεσμα την δημιουργία ισχαιμίας και νέκρωσης του σπλάγχνου που εμπεριέχεται. Τότε, η χειρουργική επέμβαση καθίσταται επείγουσα και θα πρέπει να γίνει άμεσα. Σημεία και συμπτώματα της περιεσφιγμένης βουβωνοκήλης είναι η ανησυχία και το έντονο κλάμα του παιδιού, διάταση της κοιλιάς, πιθανόν πυρετός, ενώ η περιοχή που πάσχει έχει χαρακτηριστικά φλεγμονής, είναι δηλαδή ερυθρή, επώδυνη, διογκωμένη, με δέρμα που γυαλίζει.
Πώς γίνεται η χειρουργική αντιμετώπιση της βουβωνοκήλης;
Η χειρουργική αντιμετώπιση της βουβωνοκήλης είναι η λεγόμενη «πλαστική αποκατάσταση». Συνίσταται στην διακοπή της επικοινωνίας της κοιλιακής κοιλότητας, μέσω της βουβωνικής περιοχής, με το όσχεο/μεγάλα χείλη του αιδοίου.
Βασικές τεχνικές, με διάφορες παραλλαγές, είναι η ανοικτή και η λαπαροσκοπική.
Κατά την ανοικτή μέθοδο, με μία μικρή τομή χαμηλά στην κοιλιά του παιδιού, εντοπίζεται η ανοικτή επικοινωνία στο βουβωνικό κανάλι, η οποία διακόπτεται και αποκαθίσταται η ανατομική τάξη.
Κατά την λαπαροσκοπική μέθοδο, διαμέσου τριών μικρών οπών στο δέρμα (μία στον ομφαλό και δύο στις πλάγιες κοιλιακές περιοχές) εντοπίζεται και «κλείνει» η επικοινωνία μέσα από την κοιλιά, πριν την είσοδο στην βουβωνική περιοχή.
Όλες οι παραπάνω μέθοδοι είναι ελαχίστως επεμβατικές. Εξασφαλίζουν άριστη διαχείριση του διεγχειρητικού και μετεγχειρητικού πόνου, άμεση κινητοποίηση και άριστο αισθητικό αποτέλεσμα.